بخش مهمی از برنامه های درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم این است که سایر افرادِ خانواده آموزش های لازم در مورد اوتیسم و چگونگی برخورد و مدیریت علائم آن را فرا بگیرند. در ادامه نکات ذکر شده را مشاهده فرمایید
از پزشکتان در مورد امکاناتی که در محل زندگی شما برای کمک به این بیماران وجود دارد سوال کنید. خانواده، دوستان، سازمان های دولتی و سازمان های تخصصی مربوط به اوتیسم می توانند به شما کمک کنند.
این نکات را به یاد داشته باشید:
- برای داشتن زمان های استراحت و تفریح برنامه ریزی داشته باشید. مراقبت و رفع نیاز های یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است عوارضی برای کل افراد خانواده داشته باشد. به همین خاطر زمان هایی را برای داشتن استراحت و تفریح برای کل اعضای خانواده برنامه ریزی کنید.
- زمانی که کودک شما بزرگتر می شود تقاضای کمک های بیشتری بکنید. دوران نوجوانی یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند دوران بسیار دشواری باشد.
- با سایر خانواده هایی که آنها نیز کودکی مبتلا به اوتیسم دارند در ارتباط باشید. می توانید با هم در مورد مشکلات و تجربیاتتان صحبت کنید.
- بزرگ کردن یک کودک مبتلا به اوتیسم کار بسیار دشواریست. اما با حمایت و آموزش، خانواده شما می توانند روش برخورد با این بیماری را فرا بگیرند.
- در مورد ناتوانی ها و تأثیرات آن در کودکتان آگاهی داشته باشید. یاد بگیرید از دید کودک به دنیا نگاه کنید. به خاطر داشته باشید کودک شما ویژگیهای زیادی دارد. او در ابتدا یک کودک است و سپس کودکی است دارای اختلال اوتیسم. مثل همه کودکان، کودک شما نیز نیاز دارد دوست داشته شود، پذیرفته شود و درک شود. این شخص منحصر به فرد را دریابید.
دکتر رویا فصیحی
منابع
احمدی ،سید جعفر، صفری،طیبه ،همتیان ،منصوره وخلیلی،زهرا .(1391). اثر بخشی روش تحلیل رفتاری بر علایم اوتیسم .تحقیقات علوم رفتاری ،دوره 10 ،شماره 4،صفحه 292 – 300 .
بهمن زادگان جهرمی،مرضیه،محمدیان،احمد یار و موسوی،حسین.(1389).بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر رفتارهای اوتیستیک و رشد اجتمایی کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم .یافته های نو در روانشناسی،صفحه 81 – 95 .
روزنهان،دیوید ال وسلیگمن،مارتین ای.پی.(1387).روان شناسی نابهنجاری آسیب شناسی روانی،(ترجمه یحیی سید محمدی).تهران :نشر ارسباران.
سالمی خامنه،علیرضا،قهاری،شهربانو،سلطانلو،مجتبی و دارایی،جعفر.(1392).اثر بخشی درمان پاسخ محور در کاهش مشکلات ارتباطی و رفتاری پسران 8-12 ساله مبتلا به اوتیسم .مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان،دوره 15،شماره 1،(پی درپی 45) ،صفحه 6 – 11 .
علی بیگی،ندا، مخبریان، راضیه و جنتی،زهرا.(1387). روانشناسی مرضی و کودکان استثنائی،تهران:نشرپوران پژوهش.
میلانی فر،بهروز.(1384).روانشناسی کودکان و نوجوانان استثنائی،تهران:نشر قومس.
کرینگ،آ م، دیویسون، جرالد سی، نیل، جان م وجانسون، شری ل. (1391) .آسیب شناسی روانی (روانشناسی نابهنجاری) ،(ترجمه حمید شمسی پور).تهران:انتشارات ارجمند.
محمد پور،وهاب،باباپور خیرالدین،جلیل و بخشی پور رودسری،عباس.(1392). اثرات الگودهی ویدئویی بر افزایش مهارتهای خودیاری کودکان مبتلا به طیف اوتیسم.مجله علوم پزشکی رازی،دوره20،شماره 106.
نادری،آذر.(1385).روانشناسی مرضی و کودکان استثنائی،تهران:نشر پردازش.
هاردمن،مایکل ام،درو،کلیفورد جی ووینستون اگن،ام.(1387).روانشناسی و آموزش کودکان استسنایی ،(ترجمه علیزاده و همکاران).تهران:نشر دانژه.(تاریخ انتشار به زبان اصلی،1948).
Crozier, SH. &. Tincani, M.J. (2005). "Using a Modified Social Story to Decrease Disruptive
Behavior of a Child With Autism". Focus on Autism & Other Developmental Disabilities. Volume 20, Issue 3.
Del Valle.P.R., et al. (2001). "Using Social Stories with Autistic Children. "Journal of Poetry Therapy 14(4):187-197.
Delano, M. &.Snell,M.E. (2006). "The Effects of Social Stories on the Social Engagement of Children with Autism". Journal of Positive Behavior Interventions. Volume 8, Issue 1.
Rust, J. &. Smith, A. (2006). "How should the effectiveness of Social Stories to modify the behavior of children on the autistic spectrum be tested?". Autism: The International Journal of Research & Practice. Vol 10, Issue 2.
