اوتیسم، بیماری است که طی آن مراحل طبیعی رشد مغز تحت تأثیر قرار می گیرد. این بیماری که معمولاً در ۳ سال اول رشد کودک مشاهده می شود، روی مهارت های ارتباطی و اجتماعی فرد تأثیر می گذارد.5 راه برای پیشگیری از ابتلا به اوتیسم در دوران بارداری را مشاهده فرمایید اگرچه علت دقیق این بیماری مشخص نیست اما عوامل ژنتیکی، در بروز این بیماری نقش مهمی دارد. کودکان مبتلا دارای اختلال گفتاری، کروموزومی و عصبی هستند.برای پیش گیری از بروز این بیماری،در دوران بارداری به نکات زیر توجه کنید:
پیشگیری اولیه :عوامل قبل از تولد
اشاره به عوامل مهمی که برای پیشگیری از ابتلا به اوتیسم باید در دوران قبل و بعد از فرزنددار شدن در نظر گرفت،عواملی از قبیل سن بالای والدین در هنگام لقاح و بیماری‌های مادر در طی دوران بارداری مانند دیابت، چاقی مفرط، فشار خون بالا و غیره باید قبل و بعد از تولد فرزند برای پیشگیری از بروز اوتیسم مورد بررسی قرار گیرد.البته باید خاطر نشان کرد که این عوامل به تنهایی منجر به بروز بیماری اوتیسم نمی‌شود بلکه در ترکیب با عوامل ژنتیکی خطر ابتلا را افزایش می‌دهند.
1- زن باردار باید میزان مصرف میوه و سبزی های تازه را افزایش دهد.
2- زنان بارداری که در معرض جیوه قرار دارند احتمال ابتلای کودکشان به اوتیسم زیاد است.از آنجا که بیشتر مواد پرکردنی دندان از جیوه تهیه می شود، زن باردار باید پر کردن دندان را به تأخیر بیندازد .از مصرف ماهی هایی که مشکوک به آلودگی با جیوه است، بپرهیزید.
3- مصرف ویتامین D
4- از قرار گرفتن در معرض اشعه مضر بپرهیزید، از آن جا که تلویزیون، رایانه و تلفن همراه اشعه خطرناک دارد و می تواند عامل بیماری اوتیسم باشد، قرار گرفتن در معرض این گونه اشعه را به حداقل برسانید.از قرار دادن این دستگاه ها در اتاق خواب بپرهیزید.استفاده از تلفن همراه را محدود کنید. تلفن همراه اشعه مادون قرمز از خود پخش می کند که قادر است از هر شیئی عبور کند. مادون قرمز به راحتی وارد بدن می شود و در جنین در حال رشد تغییر ایجاد می کند.از تلفن همراه تنها در زمان نیاز استفاده کنید و آن را نزدیک تخت خواب قرار ندهید.
5- از سزارین پرهیز شود ومادرانی که برای به دنیا آوردن فرزندشان، عمل سزارین را ترجیح می دهند کودک خود را در معرض خطر اوتیسم قرار می دهند.
دکتر رویا فصیحی
منابع
احمدی ،سید جعفر، صفری،طیبه ،همتیان ،منصوره وخلیلی،زهرا .(1391). اثر بخشی روش تحلیل رفتاری بر علایم اوتیسم .تحقیقات علوم رفتاری ،دوره 10 ،شماره 4،صفحه 292 – 300 .
بهمن زادگان جهرمی،مرضیه،محمدیان،احمد یار و موسوی،حسین.(1389).بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر رفتارهای اوتیستیک و رشد اجتمایی کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم .یافته های نو در روانشناسی،صفحه 81 – 95 .
روزنهان،دیوید ال وسلیگمن،مارتین ای.پی.(1387).روان شناسی نابهنجاری آسیب شناسی روانی،(ترجمه یحیی سید محمدی).تهران :نشر ارسباران.
سالمی خامنه،علیرضا،قهاری،شهربانو،سلطانلو،مجتبی و دارایی،جعفر.(1392).اثر بخشی درمان پاسخ محور در کاهش مشکلات ارتباطی و رفتاری پسران 8-12 ساله مبتلا به اوتیسم .مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان،دوره 15،شماره 1،(پی درپی 45) ،صفحه 6 – 11 .
علی بیگی،ندا، مخبریان، راضیه و جنتی،زهرا.(1387). روانشناسی مرضی و کودکان استثنائی،تهران:نشرپوران پژوهش.
میلانی فر،بهروز.(1384).روانشناسی کودکان و نوجوانان استثنائی،تهران:نشر قومس.
کرینگ،آ م، دیویسون، جرالد سی، نیل، جان م وجانسون، شری ل. (1391) .آسیب شناسی روانی (روانشناسی نابهنجاری) ،(ترجمه حمید شمسی پور).تهران:انتشارات ارجمند.
محمد پور،وهاب،باباپور خیرالدین،جلیل و بخشی پور رودسری،عباس.(1392). اثرات الگودهی ویدئویی بر افزایش مهارتهای خودیاری کودکان مبتلا به طیف اوتیسم.مجله علوم پزشکی رازی،دوره20،شماره 106.
نادری،آذر.(1385).روانشناسی مرضی و کودکان استثنائی،تهران:نشر پردازش.
هاردمن،مایکل ام،درو،کلیفورد جی ووینستون اگن،ام.(1387).روانشناسی و آموزش کودکان استسنایی ،(ترجمه علیزاده و همکاران).تهران:نشر دانژه.(تاریخ انتشار به زبان اصلی،1948).
Crozier, SH. &. Tincani, M.J. (2005). "Using a Modified Social Story to Decrease Disruptive
Behavior of a Child With Autism". Focus on Autism & Other Developmental Disabilities. Volume 20, Issue 3.
Del Valle.P.R., et al. (2001). "Using Social Stories with Autistic Children. "Journal of Poetry Therapy 14(4):187-197.
Delano, M. &.Snell,M.E. (2006). "The Effects of Social Stories on the Social Engagement of Children with Autism". Journal of Positive Behavior Interventions. Volume 8, Issue 1. Rust, J. &. Smith, A. (2006). "How should the effectiveness of Social Stories to modify the behavior of children on the autistic spectrum be tested?". Autism: The International Journal of Research & Practice. Vol 10, Issue 2.
